Eind 2016 publiceerde BTG de uitkomsten van hun succesvolle tests met ‘E-SIM’. Door middel van deze E-SIM werd een mobiel abonnement van de ene naar de andere mobiele provider verhuisd. Hierdoor lijkt het wisselen van provider kinderspel te worden. Is het echt zo'n revolutie als BTG zegt te zijn?
Waar staat E-SIM voor?
E-SIM staat voor Embedded SIM. Een SIM-kaart die al vanuit de fabriek in de chipset van het mobiele toestel is ingebakken. Daardoor is het straks niet meer nodig om van SIM-kaart te wisselen bij het overstappen naar een andere mobiele provider. Op basis van de programmering wordt de SIM-kaart aangepast op het netwerk van de beoogde provider. Vergelijk het met een abonnement bij de energieleverancier; die sluit je ook over zonder dat daarvoor de meter vervangen hoeft te worden. Zoals overal in de IT-wereld zien we ook hier een verschuiving van hardware naar software.
Willen providers wel meewerken?
Niet unaniem. Enkele providers zijn conservatief, anderen zagen dit al aankomen door het 'Internet of Things' (IoT). Dé grote aanjager van E-SIM. IoT bestaat uit grote aantallen sensoren die draadloos gegevens versturen. Denk aan bijvoorbeeld de slimme meter in je meterkast of een temperatuursensor in het wegdek van een snelweg. In 2020 zal IoT uit miljarden sensoren bestaan. Je kunt je voorstellen dat het wisselen van duizenden SIM-kaarten onuitvoerbaar wordt - als het al mogelijk is om de SIM-kaart te bereiken. Mobiele telefoniegebruikers kunnen hier dus van profiteren en overstappen naar een andere provider wordt nog makkelijker.
Dus, het is echt kinderspel?
Voor de grootzakelijke markt is overstappen naar een nieuwe provider een tikje complexer dan alleen het omzetten van SIM-kaarten. Facturatiestromen zijn vaak ingebed in de processen van de organisatie. Er zijn koppelingen tussen incidentmanagementsystemen. Bovendien treed er vaak een ander fenomeen op na een mobiele migratie: zo’n 10 procent van de SIM-kaarten blijft achter in de doos. Simpelweg niet opgehaald door de gebruikers - ik heb het meerdere malen meegemaakt. Een 'automatische' opschoning van de gebruikersdatabase dus. Doordat E-SIM volledig in de software is belegd vervalt dit effect.
Ok, wat moeten organisaties dan nog regelen?
Zorgen dat ze alle processen rondom mobiele communicatie duidelijk in kaart hebben. Bovendien moeten ze de administratie in orde maken en daar eigenaarschap over nemen. Door E-SIM wordt het ultiem belangrijk dat mobiele abonnementen worden beheerd in de configuration management database (CMDB) van de organisatie. Zo weet je precies welk abonnementen aan wie toebehoren. Nu gebeurt dit té vaak in de beheermodule van de provider. Verre van optimaal, want de module is bijna nooit gesynchroniseerd met het personeelsbestand van de organisatie.
Is dit op orde? Dan biedt E-SIM flinke voordelen voor een grootgebruiker. De vendor lock-in wordt minder. Je kunt verwachten dat de mobiele providers nog klantgerichter gaan werken om hun klanten te behouden. Ook kan het een uitkomst bieden bij calamiteiten. Door E-SIM kunnen abonnementen met spoed overgesloten worden om weer bereikbaar te zijn op een functionerend netwerk.
Toch een revolutie dus.
Als je dat een revolutie wilt noemen is mijn antwoord: ja. Hoewel de 'echte' revolutie zal komen vanuit IoT. Het duurt echt nog wel even voordat E-SIM volgens één standaard is doorgevoerd in alle toestellen. De GSMA -belangenvereniging van leveranciers in de mobiele telecommunicatiemarkt- werkt hier wel aan. De komende jaren zal de vraag naar ondersteuning van E-SIM in offerteaanvragen in ieder geval toenemen. Maar let op: wil je als organisatie serieus aan de slag met E-SIM? Zorg er dan voor dat het nummerbeheer in je organisatie te allen tijde op orde is!
----------------------------------------
Léon Ruigrok is consultant bij Nivo